तिच्या मनाच्या अवकाशात

कधी तिच्या मनाच्या अवकाशात,
तारा होऊन कोसळतो,
नष्ट होतो, मिसळतो,
तिच्या असीम अस्तित्वात,
तिचाच होऊन एक अंश,
पुन्हा ज्वालामुखी होऊन उसळतो,
तिच्या मनाच्या अवकाशात...

कधी तिच्या डोळ्यांत खोल,
बरसतो होऊन वादळाची वेल,
कडकडतो होऊन मेघांचे ढोल,
तडतडतो होऊन विजांचा सल,
भरून येतो कधी, कधी होतो अबोल,
तिच्या डोळ्यांत खोल...

कधी बसतो तिच्या पुढ्यात,
तिचीच सावली होऊन,
तिच्या गंधानं धूंद होऊन,
तिच्या स्पर्शानं वेडा होऊन,
तिला बघण्यासाठी आरसा होऊन,
स्वतःला विसरून, ‘तिच’ होऊन बसतो,
तिच्या पुढ्यात...

कधी ठरवतो सांगायचं तिला,
माझं काहीच ठरत नाही तुझ्यावाचून,
मन दुर जात नाही तुझ्यापासून,
डोळे हटत नाही तुझ्यावरून,
विचार निघत नाही तुझ्यातून,
जगणं कठीण केलंस तुझ्यावाचून,
ठरवतो ( फक्त ) सांगायचं तिला...