अंगातून अवचीत फुलते
ही पानगळीची बाधा।
डोहात सावळ्या बुडते
होऊन बावरी राधा।।
भयकंपीत मन का होते
का ओठी कुंठीत गाणे।
पावले थबकली का ती
चालताना कशास जाणे।।
निःशब्द नभास आता
साहेना मौन जराही।
भानावर येण्याआधी
व्याकूळ, शांत धराही।।
सांगणे असे काही ना
शब्दांत पकडता येई।
डोळ्यांत विराणी आहे
अर्थ हवा तू घेई।।
No comments:
Post a Comment