awaiting

My soul is waiting …waiting for him

For that ultimate seducer

My heart is dancing on his blessed tune

Spreading an undesirable joy

Throughout my existence

I am silently but expectantly

Watching this waiting ceremony

As if I am not related with it

Anytime anywhere

And it removes the entire burden of my anxiety

It frees all my dreams

And they fly with gaiety

Oh! It’s so wonderful!

If waiting can bring such a happiness

What if he comes to me!

I will die out of mirth

But beware my dear soul

Happiness is not something you are used to

And they say it’s ephemeral too

All your life you craved for it

So it may hurt you

If you welcome it with open arms

Shut your eyes, beat your temptation

Let him come, without notice

And dissolve you like mist

In the sunshine.

पानगळीची बाधा।

अंगातून अवचीत फुलते
ही पानगळीची बाधा।
डोहात सावळ्या बुडते
होऊन बावरी राधा।।
भयकंपीत मन का होते
का ओठी कुंठीत गाणे।
पावले थबकली का ती
चालताना कशास जाणे।।
निःशब्द नभास आता
साहेना मौन जराही।
भानावर येण्याआधी
व्याकूळ, शांत धराही।।
सांगणे असे काही ना
शब्दांत पकडता येई।
डोळ्यांत विराणी आहे
अर्थ हवा तू घेई।।

हम हैं गम हैं

हम हैं गम हैं
एक जैसे जिंदगी के सब मौसम हैं।
ना दुख का मातम
ना खुशी से आँखे नम हैं।।
माथे पे खालीपन
बाहों में तनहाई हैं।
शब मायुसी की और
भटकाती दिन की रहनुमाई हैं।
ना अपनी खैर-खबर
ना औरों का पयाम हैं।
एक जैसे जिंदगी के सब मौसम हैं।।
ना हटनेवाली फुरसत हैं
ना मिटनेवाली शिकायत हैं।
धडकनों में घुला रंज और
होठों पे फकत लानत हैं।
वही टुटें ख्वाबों की दुनियाँ
अब तलक कायम हैं।
एक जैसे जिंदगी के सब मौसम हैं।।
ना चाहत पायी किसीसे
ना गमें-दिल मयस्सर हुआ।
एक उम्र कटी इंतजार में
और बेमकामी हर सफर हुआ।
हसरत थी खुशीयों की
और पाये रंजो-गम हैं।
एक जैसे जिंदगी के सब मौसम हैं।।

काळीज जळते तेव्हा

काळीज जळते तेव्हा डोळ्यांत असतो पूर विझवणारे हात पण असतात आभाळ दुर. पडतात मनाला प्रश्न आता मुळीच नाही जाणवते जगताना पण सुटले, चुकले काही. एकांत भराला येतो स्मरणाचे माजे रान मी जातो जातो म्हणतो मज थांबवी कुणाची आन. वेदनांचा गढुळला डोह मी त्यांत भिजतो चिंब काठांवर बसूनी कोणी शोधी स्वतःचे प्रतिबींब. आसवांचा गुंफून गोफ घातला सखीच्या गळ्यात नाचली वीज भयमुक्त काजळी तिच्या डोळयांत. तूर्तास जगावे जरा होईलही कदाचित सवय वाकड्या वाटांवरतीच पावलांत जन्मते लय. हे नभ सावल्यांचे मी पांघरून स्तब्ध ह्या अजागळावरती का झाली उगा ती लुब्ध?

‘मौत का कुँवा ‘

१) एका वर्तुळाकार शुन्यात
किंवा शुन्याकार वर्तुळात
गोलगोल फिरणारा
मी एक शुन्य बाजीराव
त्याच गोलगोल वाटांवरती
कधी वाटोळ्या सुखांना भेटत
कधी गुळमुळीत आनंद चाखत
दुःखाच्या त्या ‘ मौत का कुँवा ‘ मध्ये
क्षुद्र स्वार्थ साधत
पळतोय जीवाच्या आकांतानं
भेदरलेल्या उंदरागत
कधीही झडप घालण्याच्या तयारीत
असलेल्या मरणाला
काहीबाही करून टाळण्यासाठी
जे मजेत वाट बघत बसलंय माझी
सुखावलेल्या बोक्यागत
कठड्याच्या टोकावर
मी कधी थकतोय
धावता धावता छातीत फुटतोय
याची अर्धवट मिटल्या डोळ्यांनी
मिश्कीलपणे वाट बघत.

माफ कर

आणि सांगीतलंच कोणी तुला की
राहतात ह्या शहरात माणसं तर
उदार मनानं माफ कर त्याला.
असेल तो एखादा वेडा किंवा
आत्ममग्न विचारवंत किंवा
जुन्या आठवणींतच फसलेला बिच्चारा.
कळत नाही अशांना ते काय बोलतात ते.
तू मात्र स्वतःला फसवून घेऊ नकोस
असल्या भ्रामक कल्पनांमध्ये.
नीट डोळे उघडे ठेवून बघशील तर
जाणवेलंच तुला ही की,
आत्मा हरवलेली, माणूसकीचा सेंट फवारलेली,
माणूस-सदृष्य जीवंत मुडदी किंवा यांत्रिक माणसेच
फिरताहेत इथे सर्वत्र, झोकात,
माणसं असल्यासारखिच, आपल्याच नादात,
बिच्चारी.
माफ कर त्यांनाही.
आणि हो. उगाच वेळ फुकट घालवू नकोस तुझा तिथं
जे कधीच मिळणार नाही त्याचा शोध घेण्यात.
पुस्तकात असतील ढीगभर पुरावे,
पण म्हणून काय आता डायनासारस्
थोडीच दिसणार आहेत तुला?
माणसांचंही असंच झालंय मित्रा.
कधी काळी असतीलही.
तो काळ आता नाही हे नक्की.
तेव्हा निमूट माघारा ये.

उदारता

आणि मोठ्या उदारपणे
ते म्हणाले,” जा. केलं तुला मोकळं.
दिली परवाणगी, हवं ते करायला.
आता फुलू दे तुझ्या ओठांवरची गाणी.
उसळू दे तुझ्या डोळ्यांत सृजनाचं पाणी.
झेप घेऊदे तुझ्या इच्छांना,
कर उन्मुक्तपणे अभिव्यक्त
तुझ्या भावनांना.
निर्माण कर नवी सृष्टी,
तुला हवी तिथे, हवी तशी.
तुडवत जा अज्ञात पायवाटा,
वा तयार कर नव्या तुझ्या तुच.
जग अभिमानानं, स्वाभीमानानं.”
आणि लोकांनी टाळ्या वाजवल्या,
केला जयजयकार त्यांचा.
आणि मी आक्रंदलो,” अरे पण हे सांगण्याआधी,
त्यांनी माझी जीभ कापली,
डोळे फोडले,
हात तोडले,
पाय मोडले,
त्याचं काय?
त्याचं काय?